«Οι ημέρες που το Μιλάνο μπορούσε να αυτοαποκαλείται προπύργιο της ανάπτυξης και της προόδου στην Ιταλία, μοιάζουν να έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Καθώς η κρίση διογκώνει την τάξη των φτωχών, μέλη της επιχειρηματικής ελίτ της πόλης αναζητούν ξένους επενδυτές ενώ μπαινοβγαίνουν στα δικαστήια για διάφορες νομικές εμπλοκές», σημειώνει στην εισαγωγή του το περιοδικό.
Στη συνέχεια αναφέρεται στην εφημερίδα Corriere della Sera, η οποία αποτελούσε το «καμάρι του Μιλάνου από το 1876», καθώς και στην ποδοσφαιρική ομάδα της πόλης, την Ίντερ, που ιδρύθηκε το 1908, και ήταν ο μόνος ποδοσφαιρικός όμιλος που δεν είχε «πέσει» από την πρώτη κατηγορία του ιταλικού πρωταθλήματος.
Η Ίντερ και η Κοριέρε -επισημαίνει το Spiegel- ήταν εξίσου σημαντικές για το Μιλάνο, όσο η Σκάλα και ο καθεδρικός ναός του Duomo.
«Ωστόσο ένα θλιμμένο πρωινό του Νοέμβρη, η Κοριέρε έγραψε ότι το 70% της Ίντερ που ήταν υπό ιταλική ιδιοκτησία για 105 χρονια τώρα πωλείται σε ινδονήσιο επενδυτή. Η είδηση για την πώληση της Ίντερ συνοδεύτηκε από την ανακοίνωση ότι η 109 ετών Corriere πουλά το κτίριο των εγκαταστάσεών της στι Via Solferino. Η αμερικανική επενδυτική Blackstone αγοράζει το ιστορικό palazzo έναντι 120 εκατομμυρίων ευρώ», συνεχίζει το περιοδικό.
«Το προσωπικό εξέφρασε την οργή του για την πώληση, κατηγορώντας τους μετόχους της εφημερίδας για ξεπούλημα των γραφείων της σε κερδοσκόπους», σημειώνει.«Μπορεί ωστόσο, να άντεξαν» τις παραπάνω παραχωρήσεις, ωστόσο αυτό που δεν μπορούν να χωνέψουν οι Μιλανέζοι είναι ότι οι μεγάλες εταιρείες μόδας, όπως Gucci, Fendi, Bulgari και Loro Piana έχουν ήδη περάσει σε ξένα χέρια. Επίσης, ο οίκος Versace σχεδιάζει να πουλήσει ένα μικρό μερίδιο της εταιρίας», προσθέτει το Spiegel.
«Καναδοί ίσως σύντομα να αγοράσουν το Duomo και Πακιστανοί τη Nutella», έγραφε με πικρία το Σεπτέμβριο η Corriere.
Το Μιλάνο, η πλουσιότερη μεγαλούπολη της Ιταλίας, διανύει τον τρίτο χρόνο ύφεσης. Από τις πολυτελείς γκαλερί μέχρι τα συσσίτιά της, είναι ξεκάθαρο ότι βρίσκεται σε μία αναζήτηση της ταυτότητάς της. Υπάρχουν πολλά εμφανή σημάδια της κρίσης στο Μιλάνο, συμπεριλαμβανομέων και άδειων γραφείων στους ουρανοξύστες πίσω από το σιδηροδρομικό σταθμό Porta Garibaldi .
Δίπλα στο Χρυσό Εστιατόριο των Dolce&Gabbana, που προσφέρει πιάτα όπως ψητό ιβηρικό χοιρινό με κάστανα, ο κόσμος αρχίζει να κάνει ουρά από τις 11 το πρωί για ένα ζεστό γεύμα από το το μοναστήριο των καπουτσίνων στην Piazza Tricolore. Το μοναστήρι τώρα προσφέρει 800.000 γεύματα το χρόνο στους φτωχούς Μιλανέζους.
«Αυτοί, που δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι το βράδι, πηγαίνουν στο νότιο τμήμα της πόλεις, όπου τις πρώτες πρωινές ώρες, άνθρωποι περιμένουν ήδη για τροφή, πίσω από το πανάκριβο, ιδιωτικό πανεπιστήμιο Bocconi. Τα γεύματα προσφέρονται από το φιλανθρωπικό οργανισμό «Pane quotidiano» που βοηθά στην αντιμετώπιση της πείνας από το 1898 και έχει δύο κέντρα στο Μιλάνο», επισημαίνει το δημοσίευμα.
Κλείνοντας, το άρθρο αναφέρεται σεέναν άνδρο που στέκεται δίπλα σε μία Πόρσε Καρέρα μπροστά από το «Pane quotidiano» και μοιάζει να έχει χάσει το δρόμο προς το Χόλιγουντ. Είναι μαυρισμένος, φορά ακριβό κοστούμι, ρολόι Rolex. Είναι ο Λουίτζι Ρόσι, σύμβουλος του «Pane quotidiano» και το είδος του χρηματοδότη που μπορεί να υφίσταται στο Μιλάνο. Εργάζεται στον οικονομικό τομέα, που βοηθά όταν χρειάζεται να προσεγγίσουν ανθρώπους που παλεύουν ενάντια στην πείνα: άνθρώπους από στελέχη τραπεζών, από την Κοριέρε και τη Σκάλα, με τους οποίους μπορεί να διοργανώσει φιλανθρωπικές συναυλίες. Επίσης συνεργάζεται με στελέχη της Beretta and Lindt, που προσφέρουν αλλαντικά και σοκολάτες».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου