Ο Φρανκ Μπρούνι , επί σειρά ετών γαστροκριτικός της εφημερίδας New York Times, , εξομολογείται πως η εργασία αυτήν δεν είναι τόσο ειδυλλιακή.
Όλοι έχουν αυτήν την ψευδαίσθηση. Ότι ένας κριτικός εστιατορίων έχει την καλύτερη δουλειά στον κόσμο. Τρώει τσάμπα κάθε βράδυ, ταξιδεύει συνεχώς, απολαμβάνει την καλή πλευρά της ζωής ακόμα και στην οικονομική κρίση. Είναι έτσι;
Ο Φρανκ Μπρούνι , επί σειρά ετών γαστροκριτικός της εφημερίδας New York Times, του οποίου το πρόσωπο έγινε γνωστό μόνο όταν σταμάτησε να έχει αυτήν την θέση, εξομολογείται πως η εργασία αυτήν δεν είναι τόσο ειδυλλιακή.
Πρώτα απ’ όλα, πως μπορεί να θυμάται τα δεκάδες πιάτα ενός καταλόγου; "Έκανα στα ψέματα ότι τηλεφωνούσα σε κάποιον φίλο μου και του διάβαζα τι είχε το μενού, με ενθουσιώδη τόνο. Η αλήθεια είναι ότι έπαιρνα στον τηλεφωνητή μου στο σπίτι" λέει.
Ύστερα, έπρεπε συνεχώς να κρύβει την ταυτότητά του. Η εφημερίδα τον είχε εφοδιάσει με πιστωτικές κάρτες που είχαν άλλα ονόματα για να κάνει κρατήσεις και να πληρώνει χωρίς να δίνει το πραγματικό του επίθετο.
Οι New York Times είχαν κάνει ειδική συμφωνία με την American Express. "Προγραμμάτιζα προσεκτικά τις επισκέψεις μου στα εστιατόρια για να μην με θυμούνται ενώ πήγαινα πάντα τις ώρες αιχμής".
Εννοείται ότι έβγαινε και τα επτά βράδια της εβδομάδας αλλά καμιά φορά και τα μεσημέρια. Πάντα έπρεπε να έχει άλλους τρεις φίλους μαζί του, ώστε να δοκιμάζει τα πιάτα τους.
Όταν αποφάσισε να εγκαταλείψει αυτήν την δουλειά για να πάει στο πολιτικό ρεπορτάζ ο Μπρούνι έβγαλε ένα βιβλίο. Εκεί εξηγεί την πραγματικά περίπλοκη σχέση του με το φαγητό αλλά και το γεγονός ότι έκανε από παιδί, πολύ μεγάλο αγώνα για να διατηρήσει το βάρος του σε λογικά επίπεδα, καθώς είχε τάση προς την παχυσαρκία....
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου