Εννοείται ότι από τις 27 Δεκεμβρίου και μέχρι την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς είναι σίγουρο ότι δουλεύεις κιόλας, οπότε με το που γυρίζεις σπίτι εκτός από ύπνο και ξεκούραση, χρειάζεσαι και κάτι να δεις, κάτι να διαβάσεις, να ξεχαστείς, να πάρεις ανάσες, αλλά να μην αδειάσουν τα μάτια και το μυαλό από όμορφες εικόνες.
Πιο κάτω θα βρεις τρεις all time classic ταινίες, γεμάτες μουσική και χρώμα, αλλά και υλικό για λίγο πιο τρυφερές σκέψεις και τρία βιβλία που αξίζουν τον κόπο για κάθε τους σελίδα.
Πάρε, λοιπόν, κανά δυο μελομακάρονα στο πιάτο ή φτιάξε μια ζεστή σοκολάτα και βάλε να «παίζει»:
«Ζουμερός» σα να γυρίστηκε χθες – αν και «γεννήθηκε» το 1939 – ο «Μάγος του Οζ» βασίστηκε στο υπέροχο παραμύθι του Φρανκ Μπάουμ και μέχρι σήμερα παραμένει αξεπέραστος για τις ερμηνείες, τα αξεπέραστα κοστούμια, τις μελωδίες (που απέσπασαν Όσκαρ) και τις περιπέτειες ενός μικρού κοριτσιού που περνά από τον κόσμο των παιδιών στον κόσμο των μεγάλων με μαγικό τρόπο. Η ορφανή Ντόροθι Γκέιλ που χάθηκε, προσπαθεί να γυρίσει στο σπίτι της έχοντας συντροφιά τον σκύλο της Τότο και το Σκιάχτρο. Μόνο που ο δρόμος «με τα κίτρινα τούβλα» κρύβει πολλές εκπλήξεις που παίζουν αλληγορικά με τα όσα συναντάμε στη ζωή και τον τρόπο που τα αντιμετωπίζουμε. Η ταινία, διόλου τυχαία, έχει θεωρηθεί από την ΟΥΝΕΣΚΟ παγκόσμια κληρονομιά και βρίσκεται ανάμεσα στις 100 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.
Blockbuster σαρωτικών προδιαγραφών, κομμένο και ραμμένο πάνω στα χριστουγεννιάτικα κλισέ, αλλά – όλα κι όλα – αξεπέραστο. Μια οικογένεια που προσπαθεί να προλάβει τα πάντα για να απολαύσει μαγικά Χριστούγεννα, ξεχνάει πίσω στο σπίτι, ολομόναχο το… στερνοπούλι της, το οποίο, ωστόσο, αποδεικνύεται πολύ σκληρό καρύδι για να κατατροπωθεί από δύο φτωχοδιαβόλους ληστές. Ο Macaulay Culkin, παιδί – θαύμα των 90s θα είναι πάντα μια διασκεδαστική επιλογή για όσους θα μείνουν για λίγο μόνοι στο σπίτι και θέλουν να γελάσουν (ειδικά, αν δεν σκεφτούν την ενήλικη κατάληξη του τότε δαιμόνιου πιτσιρικά).
Εντάξει, όχι ακριβώς cheerful τίτλος Χριστουγεννιάτικα, αλλά αν αγαπάς τον Tim Burton και τις gothic δημιουργίες του, θα ευχαριστηθείς ένα αλληγορικό παραμύθι, φτιαγμένο από υλικά, όπως η αγάπη, η δύναμη της υπόσχεσης και οι όρκοι που κρατάνε και στην άλλη ζωή. Η «Νεκρή Νύφη» είναι φουλ από υπέροχες μουσικές, καρτουνίστικο μεν, αλλά υποβλητικό σκηνικό και έξυπνους διαλόγους που εξηγούν γιατί ο Burton είναι ο μεγαλύτερος κινηματογραφικός παραμυθάς που πέρασε ποτέ από το Χόλιγουντ.
Αν πάλι, θες ένα καλό βιβλίο γι’ αυτές τις μέρες, μπορείς να επιλέξεις:
Μια γυναίκα, σίγουρα διαφορετική από τις άλλες, έχει ξεχάσει τον εαυτό της μέσα σε μία οικογενειακή επιχείρηση που φτιάχνει χριστουγεννιάτικα στολίδια και στολισμούς για την Πρωτοχρονιά. Δεν έχει όνειρα, δεν έχει απαιτήσεις, μόνο υποχρεώσεις που την έχουν αφυδατώσει από τη χαρά της ζωής. Μέχρι που η τύχη της χαμογελά – χριστουγεννιάτικα – κληρώνοντας της λαχεία (το ένα πίσω απ’ τ’ άλλο) και ευκαιρίες για εκδίκηση προς όσους της φέρθηκαν άδικα στην καλύτερη περίπτωση, απαράδεκτα στη χειρότερη. Ο Ξανθούλης είναι γνωστός μάγος σε ό,τι αφορά τη δημιουργία παράδοξων ιστοριών και η «Πελαγία» του είναι μία από αυτές.
«Ο φύλακας στη σίκαλη», Τζ. Ντ. Σάλιντζερ (εκδόσεις, Επίκουρος)Να, ένα βιβλίο γεμάτο μυστήρια και θαύματα. Το έχουν πει ύμνο στην αγάπη και την ελευθερία, το έχουν χαρακτηρίσει μανιφέστο της εφηβικής επανάστασης, του έχουν «χρεώσει» ακόμη και τη δολοφονική επίθεση εναντίον του θρυλικού «σκαθαριού», Τζον Λένον (σ.σ.: αυτό διάβαζε ο Μαρκ Τσάπμαν, όταν αποφάσισε την επίθεση εναντίον του τραγουδοποιού) και όπως ήταν φυσικό η παραφιλολογία γύρω από το υπέροχο αυτό βιβλίο «φούντωσε» τότε και κρατάει ως τις μέρες μας. Αυτό, όμως, δεν του αφαιρεί ούτε στο ελάχιστο, το λογοτεχνικό και ανθρώπινο μεγαλείο που περιγράφει τον Χόλντεν Κόλφιντ, τον αντισυμβατικό νεαρό ήρωα του βιβλίου. Για τον Σάλιντζερ, δε, τι να γραφτεί; Ότι κράτησε τον μύθο του, μέχρι τέλους; Αυτό!
Ο Μπαρνς – το ‘χουμε ξαναπεί – είναι από εκείνα τα ατσαλάκωτα της βρετανικής λογοτεχνίας που σου δίνει στο πιάτο τη συντέλεια του κόσμου, ωσάν να μη συνέβη τίποτα. Ωστόσο, στο ενδιάμεσο σου έχει δώσει την καρδιά σου στο χέρι και άντε τρέχα να την ξαναβάλεις στη θέση της. Το «Ένα κάποιο τέλος» δεν είναι απλώς η ιστορία 4 φίλων, σεξουαλικά καταπιεσμένων που προσπαθούν να μεγαλώσουν χωρίς απωθημένα στην εκρηκτική δεκαετία του ’60. Πρακτικά, είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που θέλει να έχει τον έλεγχο της ζωής του, δηλαδή, η ιστορία όλων μας, αν το καλοδείς. Όμως, το «τέλος» είναι άλλο… καπέλο. Και ειδικά αυτό το τέλος, ίσως σας κάνει να πηδήξετε από τον καναπέ!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου