Με πάσα βεβαιότητα ομάδα επιστημόνων ανακοίνωσε ότι οι κοίτες αυτές έχουν συμμετοχή στις αλλαγές του μέγεθος του παγωμένου στρώματος και της στάθμης του Παγκόσμιου Ωκεανού.
Τα συμπεράσματά τους έρχονται ύστερα από μια μελέτηπου ήταν αφιερωμένη στα επιπλέοντα στην υφαλοκρηπίδα παγόβουνα Φίλχνερ και Ρονέ. Τα παγόβουνα αυτά αποτελούν μέρος της ηπειρωτικής πλάκας πάγου, που γλίστρησε στη θάλασσα Γουέντελ. Η επισταμένη προσοχή σε αυτούς τους παγετώνες οφείλεται στην ουσιαστική, τα τελευταία χρόνια, μείωση της επιφάνειάς τους.
Αυτό που διαπίστωσαν μεταξύ άλλων ήταν ότι υπήρχαν θερμά ρεύματα κάτω από τα παγόβουνα που μείωνν τον όγκο τους. Οι υπέρυθροι αισθητήρες του δορυφόρου της NASA Terra, καθώς επίσης και τα ραντάρ αεροσκαφών εντόπισαν ποτάμια κάτω από τους πάγους, που εκτείνονταν από την ηπειρωτική χώρα σε απόσταση εκατοντάδων χιλιομέτρων κάτω από παγετώνες και εισέρεαν στον ωκεανό.
Οι κοίτες αυτές, ως προς το πάχος και το ύψος τους, είναι συγκρίσιμες με τον Πύργο του Άιφελ.
Οι επιστήμονες υποθέτουν ότι συνέχεια των καναλιών είναι οι ροές λιωμένων υδάτων που εμφανίζονται κάτω από τον παγετώνα της ηπειρωτικής Ανταρκτικής. Τα ύδατα αυτά που ρέουν από την ηπειρωτική χώρα δεν αναμειγνύονται με το νερό της θάλασσας. Το γλυκό νερό που είναι ελαφρύτερο από το αλμυρό, αναδύεται προς τα πάνω και γλιστρά πάνω στο κατώτερο στρώμα του παγετώνα, δημιουργώντας μέσα του ποτάμι. Τα ποτάμια αυτά είναι αρμόδια για τη σταθερότητα των παγωμένων θαλάσσιων περιοχών.
Οι Ρώσοι παγετωνολόγοι εξέφραζαν από καιρό εικασίες ότι τέτοια ρεύματα πρέπει να υπάρχουν, είπε ο Βαλέρι Λουκίν, υποδιευθυντής του Ινστιτούτου Επιστημονικών Ερευνών της Αρκτικής και της Ανταρκτικής Roshydromet.
«Η ύπαρξη των καναλιών κάτω από υδάτινο σύστημα των πάγων, είχε διαπιστωθεί ακόμα στα τέλη της δεκαετίας του ‘60. Ο επιστήμονάς μας Ίγκορ Ζότικοφ υπολόγισε θεωρητικά τις πιθανές διαστάσεις του λιωσίματος των πάγων στην κάτω επιφάνεια του ηπειρωτικού παγετώνα. Εξέφρασε εικασίες ότι τα ύδατα που σχηματίζονται στην κάτω επιφάνεια του παγετώνα ως αποτέλεσμα της τριβής του με τα εγχώρια πετρώματα και κάτω από την επίδραση της υψηλής πίεσης σχηματίζουν υδάτινα συστήματα κάτω από τους πάγους, τα οποία μπορούν να ρέουν μόνο στον ωκεανό.»
Ο Βαλερί Λούκιν υποστηρίζει ότι το λιώσιμο των ηπειρωτικών πάγων δεν εξαρτάται από την θερμοκρασία του περιβάλλοντος, αλλά από το βαθμό πίεσης που σχετίζεται με το πάχος του πάγου και την ταχύτητα κίνησης του παγετώνα πάνω στα εγχώρια πετρώματα. Όσο μεγαλύτερη είναι η ταχύτητα κίνησης, τόσο μεγαλύτερη είναι και η ισχύς της τριβής, προκαλώντας το λιώσιμο της κάτω επιφάνειας του παγετώνα.
Αυτό σημαίνει ότι και τα ποτάμια κάτω από το θαλάσσιο τμήμα των παγετώνων δεν σχετίζονται με το παγκόσμιο κλίμα και την υπερθέρμανση του πλανήτη. Σχηματίστηκαν κάτω από την επίδραση εντελώς διαφορετικών αιτιών, μαζί και από τη θερμότητα του πυρακτωμένου μανδύα της Γης.
Παρόλα αυτά, γνωρίζοντας προς τα πού ρέουν και πού εκβάλλουν στον ωκεανό, τώρα θα είναι πιο εύκολο να χαραχθεί χάρτης των θερμών ρευμάτων γύρω από την Ανταρκτική.
Συνεπώς, είναι δυνατές πολύ πιο ακριβείς προβλέψεις σχετικά με τη συμπεριφορά του εξωτερικού στρώματος των θαλάσσιων παγετώνων και των αποσπασμένων παγόβουνων.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου